Whisky is een levend, evoluerend iets. Wanneer het voor het eerst wordt gedestilleerd, in een heldere, kleurloze vloeistof. Het zal wat smaak hebben, bekend als het distilleerderijkatrakter. Maar die smaak zal rauw, ongepolijst en onvolledig zijn. Zozeer zelfs dat het bij eerste distillatie niet eens Scotch kan heten. Om de smaak van een whisky te ontwikkelen, moet deze rijpen. Regels variëren enigszins, afhankelijk van het land waarin de distilleerderij actief is. Maar als we bij Scotch blijven, moet het ten minste drie jaar in een eikenhouten vat worden gerijpt. Gedurende deze tijd veranderen natuurlijke chemische reacties in het vat het karakter van de whisky.

Het rauwe karakter van de nieuwe make-spirit wordt zachter. Het hout van het vat doordringt en ontwikkelt nieuwe smaken. En de kleur die we associëren met whisky ontwikkelt zich. Dit proces kost tijd. Maar die tijd zorgt voor de smaak. En in het geval van die driejarige regel, mag je het Schotse whisky noemen. Buiten de tijd zijn er andere variabelen die van invloed zijn op hoe een whisky ouder wordt. Er is de maat van het vat . Wat het vat bevatte vóór de whisky  Zelfs de houtsoort en het microklimaat waarin het vat wordt bewaard. Maar in eenvoudige bewoordingen zorgt veroudering van whisky voor een product dat smaakvoller en aantrekkelijker is. En dit is een belangrijke reden waarom whisky aan het einde van de rijping waardevoller is dan toen hij voor het eerst in het vat ging.